Objawy wzrokowe mogą być czynnościowe lub dysocjacyjne. Następujące rodzaje objawów są dość powszechne:
Zazwyczaj ludzie narzekają, że ich wzrok od czasu do czasu staje się „niewyraźny” i muszą zmrużyć oczy, aby wszystko wróciło do normy. Czasami obraz może się dwoić. Ten objaw często spowodowany jest „skurczem akomodacji”. Dzieje się tak, gdy jedno z oczu zbyt aktywnie „zwraca się” w kierunku nosa. Konwergencja jest normalnym ruchem gałek ocznych, ale czasami staje się nadmierna, jak u pacjentów z objawami czynnościowymi.
Objaw ten powszechny jest u osób z zespołem przewlekłego zmęczenia. Może również wystąpić u osób z niedowładem czynnościowym i objawami czuciowy,. Często ludzie są bardziej wrażliwi na światło po tej samej stronie, po której występuje osłabienie. Silne światło może nawet nasilić niedowład.
Naturalną reakcją na ten objaw jest noszenie ciemnych okularów. Problem polega na tym, że powoduje to, że oczy stają się jeszcze bardziej wrażliwe na światło. Najlepszym podejściem do nadwrażliwości na światło jest stopniowe eksponowanie oczu na coraz więcej światła. Może być konieczne stopniowe zwiększanie natężenia świata.
Rzadziej dochodzi do ubytku w polu widzenia jednego lub obu oczu. Czasami jest to nawet pełne zaniewidzenie. W takiej sytuacji rozpoznanie czynnościowej ślepoty stawiane jest na podstawie testów, które wykazują, że źrenice reagują normalnie, oczy reagują na poruszający się bodziec, a wszystkie części mózgu odpowiedzialne za widzenie są nienaruszone.
Osoby z czynnościowymi objawami wzrokowymi mogą podczas badania wzroku prezentować objawy kliniczne, takie jak „widzenie tunelowe” lub „spiralne” (spójrz na zdjęcia obok).
Najczęstszy rodzaj czynnościowego ubytku widzenia jest zwykle doświadczany przez ludzi jako okresowe rozmycie lub pogorszenie widzenia na jedno oko podczas zasłaniania drugiego. Szczególnie często zdarza się, że czyjś wzrok wydaje się znacznie gorszy podczas badania wzroku, niż ma to miejsce w życiu codziennym. Wspólną cechą wielu objawów FND jest to, że nasilają się, gdy pacjent skupia na nich swoją uwagę.
Nie ma zbyt wielu badań na temat leczenia czynnościowej utraty wzroku.
W tym artykule opisałem swoje doświadczenia z leczenia dwóch pacjentów z czynnościową ślepotą:
Seeing again: treatment of functional visual loss
Jing Ming Yeo, Alan Carson, Jon Stone. Practical Neurology 2019: 19: 168-72
https://pn.bmj.com/content/19/2/168.long
“Visual Snow” and Visual Persistence Phenomena
Czasami ludzie uświadamiają sobie istnienie zjawiska przypominającego śnieżenie w polu widzenia. Może to być spowodowane chorobą oka lub mózgu, ale może to być również normalne zjawisko. Jeśli ktoś spojrzy na jasne tło, może mieć rozmyte, „statyczne” wrażenie, że rzeczy się poruszają. U niektórych osób to się utrzymuje. Zwykle mózg blokuje te dodatkowe informacje wizualne. Badania powiązały wizualny śnieg z migreną.
Ludzie mogą również mieć wrażenie zalegania obrazów wizualnych, zwłaszcza po tym, jak patrzą na coś przez jakiś czas lub próbują podążać za szybko poruszającym się obiektem. Podobnie jak wizualny śnieg, bardzo ważne jest wykluczenie przyczyn neurologicznych lub okulistycznych. Możliwe jest jednak, że efekt ten stanowi objaw pojawiający się bez choroby neurologicznej. Może to wynikać z tego samego problemu z normalnym mechanizmem „filtrowania” w mózgu, który blokuje nadmiar nieprawidłowych informacji wzrokowych.
Pod tym linkiem znajdziesz organizację zajmującą się śnieżeniem wzrokowym https://www.visualsnowinitiative.org/
Przekierujemy Cię na stronę darowizn Uniwersytetu w Edynburgu, która umożliwia bezpieczne przekazywanie darowizn na rzecz naszej inicjatywy. Darowizny przekazujemy na utrzymanie witryny i dalsze badania w dziedzinie FND.
