Drżenie czynnościowe jest najczęstszym rodzajem czynnościowych zaburzeń ruchowych.
W drżeniu czynnościowym dochodzi do niekontrolowanego drżenia części ciała, zwykle ręki lub nogi. Wynika to z nieprawidłowego działania układu nerwowego, ale nie z powodu choroby neurologicznej.
Drżenie czynnościowe jest czasem mylone z chorobą Parkinsona lub innymi przyczynami drżenia, takimi jak “drżenie samoistne”.
W przeciwieństwie do choroby Parkinsona, drżenie czynnościowe wynika z odwracalnego problemu w sposobie działania układu nerwowego.
Oznacza to, że drżenie czynnościowe może zmniejszyć swoje nasilenie, a z czasem całkowicie zniknąć, chociaż nie ma celowanego na ten objaw “magicznego leczenia”.
Drżenie to rytmiczny ruch ręki, nogi lub innej części ciała, na przykład głowy. Drżenie czynnościowe może pojawiać się i zanikać na przestrzeni czasu. Może ono stawać się gwałtowne i zmieniać swoją częstotliwość.
Drżenie czynnościowe może znacznie utrudniać codzienne funkcjonowanie, ponieważ ruchów tych nie można kontrolować (tj. są mimowolne).
Drżenie czynnościowe często zaczyna się dość nagle, ale może również stopniowo zwiększać swoje nasilenie. Może pojawić się w wyniku jednej z następujących sytuacji:
Rozpoznanie drżenia czynnościowego jest zwykle stawiane przez neurologa. Może to być szczególnie trudna diagnoza, ponieważ wymaga specjalistycznej wiedzy na temat różnych rodzajów drżenia spowodowanych chorobami neurologicznymi.
Oto kilka przykładów rzeczy, których neurolog szukałby, aby zdiagnozować drżenie czynnościowe:
Często zdarza się, że osoby z FND i innymi zaburzeniami czynnościowymi, a także innymi schorzeniami neurologicznymi, doświadczają pewnego rodzaju drżenia, które lokalizują wewnątrz ciała, i którego inni ludzie nie są w stanie zaobserwować. Jest to nazywane “drżeniem wewnętrznym”. Czasem też drżenie ma bardzo niewielkie nasilenie, które trudno zobaczyć osobom postronnym.
Drżenie wewnętrzne może realnie przeszkadzać w codziennym życiu i wiedza, że inni zmagają się z tym samym problemem może być pomocna. Mechanizm wewnętrznego drżenia, podobnie jak w przypadku innych objawów czynnościowych, prawdopodobnie wiąże się ze przekręceniem “pokrętła głośności” i zwiększeniem wrażliwości mózgu na bodźce, takie jak ruch i wewnętrzne odczucia cielesne.
W rzeczywistości bardzo lekkie drżenie, występujące na przykład przy utrzymywaniu przed sobą wyciągniętych rąk, jest normalne i nazywane drżeniem fizjologicznym. U niektórych ewoluuje ono w drżenie wewnętrzne, w momencie w którym mózg staje się “świadomy” faktu drżenia, a zwracanie na ten fakt uwagi z czasem doprowadza do nasilenia uczucia drżenia.
Informacje na ten temat znajdują się w zakładkach tej strony dotyczących leczenia.
Ważne jest, abyś czuł/a, że otrzymałeś/aś prawidłową diagnozę. Bez tego trudno będzie zastosować w praktyce sugerowane tutaj techniki rehabilitacyjne.
Jeśli nie czujesz, że masz drżenie funkcjonalne, musisz sprawdzić, na jakiej podstawie postawiono diagnozę. Powinieneś mieć niektóre z cech klinicznych opisanych powyżej. Jeśli tak, dlaczego nie masz zaufania do diagnozy, którą otrzymałeś?
Nie musisz być zestresowany, aby mieć drżenie czynnościowe. W rzeczywistości drżenie czynnościowe jest często najbardziej zauważalne, gdy ludzie są zrelaksowani lub nie myślą o niczym szczególnym. Być może odrzuciłeś diagnozę, ponieważ lekarz zasugerował, że jest “związana ze stresem”? Jeśli tak było, być może doszło do nieporozumienia. Wiemy, że u wielu pacjentów z drżeniem czynnościowym stres jest przyczyną objawów, ale w wielu przypadkach nie musi występować, żeby objawy się pojawiły. Więc to, czy byłeś zestresowany, czy nie, nie ma znaczenia dla diagnozy.
(Podziękowania dla Glenna Nielsena, fizjoterapeuty w Instytucie Neurologii w Londynie)
Wszystkie poniższe techniki muszą być praktykowane wielokrotnie, aby zauważyć efekty. Wiele z tych zadań na początku może wydawać się niemożliwych lub trudnych do wykonania. Dzieje się tak, ponieważ wykonując je próbujesz przełamać “nawyk” w swoim mózgu, co nie jest łatwe.
Spójrz na strony dotyczące leczenia, aby dowiedzieć się więcej na temat konkretnych form terapii, które mogą być dla Ciebie pomocne.
Drżenie czynnościowe u niektórych pacjentów może być szczególnie związane z lękiem.
Często z drżeniem związane jest uczucie lęku. Z powodu drżenia w głowie pojawiają się pytania: Co ludzie o mnie pomyślą? Czy zacznę się trząść? Czy to będzie ośmieszające?
Wielu pacjentów z drżeniem czynnościowym nie odczuwa lęku, ale jeśli tak się dzieje, to ważne może być stawienie temu czoła i poszukiwanie leczenia ukierunkowanego na kontrolowanie nadmiernego niepokoju.
Niektórzy pacjenci zgłaszają, że epizody drżenia sprawiają, że nagromadzone napięcie emocjonalne ustępuje. Osoby te nie chcą, aby drżenie się wydarzyło, ale zdają sobie sprawę, że kiedy tak się dzieje (jeśli ma to formę epizodów), nagromadzone negatywne uczucia zmniejszają swoje nasilenie. Jeśli dotyczy to Ciebie, ważne jest, by omówić to ze swoim lekarzem prowadzącym.
Czasami pod wpływem hipnozy drżenie słabnie. Możliwe jest nauczenie się technik autohipnozy i ćwiczenie tych umiejętności w domu, w celu redukcji objawów.
Przekierujemy Cię na stronę darowizn Uniwersytetu w Edynburgu, która umożliwia bezpieczne przekazywanie darowizn na rzecz naszej inicjatywy. Darowizny przekazujemy na utrzymanie witryny i dalsze badania w dziedzinie FND.
